Masarap magsulat lalo na kapag alam mong maraming nakakabasa nito. Yung tipong nagsasalita ka at madaming nakikinig. At masasabi mong marami kang tagapakinig kapag madami kang nakikitang 'notes' sa pinagsususulat mo. Oo, aminado akong nakakakuha ako ng madaming 'likes' at 'notes' sa kung anu anong ginagawa ko sa tumblr. Pero ang totoo, sobra akong nadidistract kapag nakikita ko yung dami ng notes na nakukuha ko.
- Una, dahil baka makasanayan ko na marami akong notes tapos biglang dumating yung point na kumonti ito at dito ko ibase ang galing ko sa pagbblog. Ayokong maging pamantayan ang dami ng 'notes' para masabing isa akong magaling na blogger o para sabihing madaming nagbabasa sa mga posts ko.
- Pangalawa, gusto kong maging malaya ang aking pagsusulat. Yung hindi mo iintindihin kung gaano kahaba ang iyong sinusulat basta ang mahalaga ay naiipahayag mo ang nararamdaman mo, may magbasa man yan o wala.
- Pangatlo, dahil wala na sila. Habang tumatagal ako sa tumblr, unti unting nawawala yung mga taong kinalakihan ko sa pagbblog, yung mga taong nakasabayan kong magsulat, makakulitan sa dashboard, at yung mga dating nakakausap na naging dahilan para manatili ako doon ng mahigit dalawang taon.
Sabi nga ng ibang tumblristas, malaki na daw ang pagkakaiba ng tumblr noon sa tumblr ngayon. At kung tatanungin ako kung alin ang mas gusto ko, mas pipiliin ko pa din yung dati.
Minsan, hindi na natin kayang ibalik ang dati kaya sa halip na pilitin mo, ikaw yung mag adjust para sa pagbabago. Nag aadjust ako pero sa pag aadjust na ginagawa ko, napapansin kong hindi na ako yung taong tulad ng dati at ayokong maging ibang tao ako ng dahil lang sa pagbabago sa aking paligid. Kaya naisipan kong gawin ito kung saan mas maipapahayag ko kung sino talaga ako.
Hindi ko naman iiwan ang tumblr, yun pa din ang buhay ko. Pero mas mabuti na yung dalawa ang bahay para kapag nasunugan ka, may malilipatan ka.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento